Recensie Die Eiskönigin ★★★1/2

Nog tot september kan je in Hamburg naar de musical Die Eiskönigin (Frozen in het Duits) vooraleer Elsa en Anna naar Stuttgart verhuizen. De voorstelling die wij te zien kregen in het Stage Theater an der Elbe bleek zo waar een Nederlands-Vlaams feestje want niemand minder dan Willemijn Verkaik (die zowel in het Duits als het Nederlands de stem van Elsa insprak en zong voor de twee Frozen-films) zette de hoofdrol neer. Op die manier kon ze haar personage naast een stem ook eens een gezicht geven. Toen bleek dat de Vlaamse Sofie De Schryver de rol van Anna voor haar rekening zou nemen, kon de matinee al niet meer stuk voor ons. Nog ander talent uit de lage landen, kent deze musical. Bob van de Weijdeven mag bijvoorbeeld als prins Hans de slechterik in het verhaal spelen, de prins die uiteindelijk helemaal geen al te beste plannen blijkt te hebben met Anna en Elsa. Hij wil gewoon macht door de twee uit te schakelen. Ook in de bijrollen tekenden we overigens sterke prestaties op van enkele Nederlandse musicaltalenten. Zo zette Inge Teeuwen de rol van de trol Bulda neer (die in ‘Fixer upper’ vocaal helemaal uit de verf komt), terwijl Sjoerd Knol de rol van Oaken neerzet, de bescheiden winkeleigenaar die een sauna heeft en tijdens de plotse winterkou in de zomer, een fikse korting geeft voor zomerspulletjes en ineens aan iedereen uitlegt wat ‘Hygge’ betekent in het gelijknamige aanstekelijke nummer in het begin van het tweede bedrijf.

Naar Die Eiskönigin trekken in Hamburg voelt als een excursie op zich aan. Stage Entertainment legt namelijk Musical Shuttleboten in die op enkele minuten over de Elbe varen en zo beide oevers met elkaar verbinden. Wat het zo leuk maakt om naar deze cast van Die Eiskönigin te kijken, is onder andere het verschil in lengte. Bob is ongeveer twee koppen groter dan Sofie. Maar nog groter is het verschil in lengte tussen hem en de hertog – ‘Ich bin kein Mensch, Ich bin ein Herzog’ -  von Pitzbühl (neergezet door de Amerikaan Eric Minsk die sinds de première in Hamburg deze rol neerzet en daarvoor te zien was als Jago in Aladdin, eerst in Hamburg en vervolgens in Stuttgart).

Toegegeven, in vergelijking met de versie die we meermaals zagen op de West End, is Die Eiskönigin iets minder spectaculair. Vooral in de scène op de bevroren brug valt dat op, maar ook de sauna scène is in Londen een stuk geestiger dan in Hamburg. En op het eerste zicht leek er veel meer hocus pocus voor te komen in de Engelse versie van Frozen, met straffere lichteffecten, ijspegels die uit het podium of van rechts verschijnen en verdwijnen en video mapping die de aandacht wegtrekken van Elsa net voor haar magische en quick change naar haar blauwe kleed tijdens ‘Ich lass los’ (Let it go). Misschien lag het aan ons omdat we wisten wat er zou gebeuren, maar we zagen vooral hoe Willemijn erg gefocust was om op de juiste plek te staan.

Haar ‘Ich lass los’ bracht ze met veel gevoel, bijzonder zacht ook, met zelfs een stukje parlando in. In het tweede deel vinden we ‘Monster’ al langer een aanwinst voor deze musical. De manier waarop Willemijn de psyche van Elsa blootlegt tijdens dat nummer, waarin het hoofdpersonage met zichzelf overhoop ligt, is ijzersterk. Van de nieuwe ballad ‘Du bist alles’ tussen Anna en Elsa zijn we nooit fan geweest, en wellicht zullen we dat ook nooit worden. Het nummer is en blijft voor hét inkakmoment in Die Eiskönigin zorgen.

Sofie De Schryver schittert dan weer in het heerlijk dromerige ‘Zum ersten Mal seit Ewigkeiten’ en in haar spel en zang klinkt ze dan heerlijk naïef gênant maar een stuk avontuurlijker dan Elsa die veel beredeneerder is dan haar zus. Die complementariteit tussen de twee hoofdpersonages merk je ook tijdens dit Nederlands-Vlaams feestje van Die Eiskönigin in Hamburg. Want dat Sofie en Willemijns spel en zangstemmen perfect met elkaar matchen mag duidelijk zijn. De dames vullen elkaar mooi aan en Sofies respect voor de Broadway queen merk je ook bij het buigen.

Naast Beauty and the Beast en The Lion King zijn wij absolute fan van Die Eiskönigin (Frozen) omdat die qua muziek gewoon op een zeldzaam minder moment na, de toeschouwer een straffe score biedt. En dan is er nog die sterke vrouwenrol, dat hoofdpersonage dat past voor relaties maar ervoor kiest om een independent woman te blijven. Als je dan toch verliefd wordt op een jongen zoals Anna doet, doe je dat best niet met de eerste de beste. Qua boodschap naar jonge meisjes toe kan dat tellen. 11 jaar nadat Frozen voor het eerst in de cinema te zien was, blijven die Disney statements bijzonder modern, feministisch en fris klinken. Ook daarom wellicht dat wij fan zijn.

< Bert Hertogs >